Do jednej z najstarszych świątyni znajdujących się na terenie Płocka zalicza się Bazylikę katedralną Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Jest to także jedna z najbardziej okazałych świątyni rzymskokatolickich w Polsce w ogóle. Rozciąga się ona na wzniesieniu wynoszącym jakieś sześćdziesiąt metrów nad rzeką Wisłą, a ściślej mieści się na Wzgórzu Tumskim. Tam spoczywają także znamienici krajowi władcy doskonale nam znani z historii.
Nietypowa konstrukcja
W latach 1152 – 1154 w miejscowości Magdeburg zostały stworzone skrupulatnie wysokiej klasy drzwi, jakie przygotowano z brązu. Były one robione specjalnie do opisanej we wstępie katedry i tam też zostały zamontowane. Inicjatorem ich powstania był biskup Aleksander z Malonne, z kolei styl powstałej konstrukcji ściśle nawiązuje do tradycyjnego wzornictwa zachodniego chrześcijaństwa. Katedra w momencie instalowania w niej drzwi była już kolejną jej odsłoną – nie drewniana, jak to początkowo miało miejsce, zaś kamienna.
Cechy szczególne
Drzwi Płockie wyróżniają specyficzne wymiary, a mianowicie po 1,2 metra dla skrzydeł i 3,6 metra wysokości. Zrobiono pewne ich fragmenty z naturalnego drewna i wykorzystano także bordiurowe ramy. Łącznie podzielono je na aż dwadzieścia sześć pól, a na nich pojawiło się pokrycie w postaci dokładnie czterdziestu dziewięciu płyt. Podobnie jak równie słynne Drzwi Gnieźnieńskie, Drzwi Płockie wpisują się w kanony wybitnych arcydzieł dwunastowiecznej architektury typowej dla naszego kontynentu. Uwagę przykuwa tu między innymi precyzja wykonania kwater, jak także kunszt ich realizacji.
