Biorąc pod uwagę szereg rozmaitych rodzajów zabytków, jakie warte są obejrzenia na terenie Płocka, szczególnie polecana okazuje się tamtejsza katedra. Czym się ona wyróżnia na tle szeregu innych miejsc przeznaczonych do zwiedzania? Zachęcamy do kontaktu.
Trzy odrębne budowle
Generalnie, patrząc na to jakie były koleje losu wspomnianej tu katedry, należy stwierdzić, że mowa jest o trzech zupełnie osobnych obiektach. Naprawdę zasadniczo się one od siebie różniły, a w czym tkwiły ich odmienności? Otóż pierwszy z budynków powstał z drewna. Miało to miejsce niesamowicie dawno, bo gdzieś w początkach jedenastego stulecia. W tej właśnie katedrze pochowano Władysława Hermana. Niestety jednak, kiedy doszło do ataku ze strony Pomorzan, do czego doszło w okresie 1126 – 1127, katedra ta została doszczętnie zniszczona. Na jej odbudowanie zdecydowano się zaś niewiele później, bo w roku 1130. W związku z tym, co stało się przed paroma laty, podjęto decyzję o wzniesieniu znacznie trwalszego obiektu – wykonano budowlę z ciosów kamiennych. Jej fundatorem był zaś biskup Aleksander z Malonne. To on także był inicjatorem stworzenia Drzwi Płockich, o których też można poczytać w naszym serwisie.
Konsekracja
Płocka katedra została konsekrowana w roku 1144, mając styl typowo romański. Z kolei w latach 1152 – 1154 została ona poszerzona w swym designie o wyżej wymienione, sławetne Drzwi Płockie. Te zaś powstały w magdeburskim warsztacie. Kościół o którym mowa był budowany w rozmaitych częściach Europy. Z całego kontynentu sprowadzano materiały niezbędne do wykonania bryły. Podobnie, gdy w grę zaczęło wchodzić nietuzinkowe jej wykończenie. Bardzo duży wpływ w tamtejszym wyglądzie katedry ma kraj nadwołżański, bowiem to z tego obszaru wywodził się biskup Aleksander.
